San Sebastian Gastronomikaren lehen eguneko plater nagusietako bat hiru ahotsetan egindako hitzaldia izan da, Alimentos de Españak babestu duena eta Quique Dacosta (Quique Dacosta*** Dénia, Alacant) eta Joan Roca (El Celler de Can Roca*** Girona) chefak protagonista izan dituena, Benjamin Lana kongresuaren zuzendari berriarekin batera. Bertan, oholtzara eraman dituzte ‘El libro de la gamba roja’ (Planeta Gastro) liburuko atal batzuk. Liburua beraiek sinatutako vademecum handi bat da, Mediterraneoko ikono gastronomiko berri hau ikuspegi guztietatik sakon aztertzen duena: ikuspegi gastronomikotik, zientifikotik eta ekonomikotik.

Benjamin arduratu da bertaratu direnei ganba gorriaren fisiologiari, habitatari edo arrantza-motari buruzko zenbait datu oparitan emateaz eta, ziurtatu duenez, "ez dago alde handiegirik Déniakoaren eta Palamósekoaren artean, izan ere, larbek milaka milia egiten dituzte korronteek eramanda eta, beraz, ez du hainbeste axola haien jatorriak, baizik eta nola maneiatu diren, edota bestelako faktore batzuek, hala nola emeek arrantzatzeko unean duten heltze obarikoak". Benjaminentzat, arrantza sektorearentzat gai garrantzitsuenetako bat ganba gorriaren arrantza autogestionatua eta jasangarria lortzea da; izan ere, "portuko diru-sarreren % 40ra arte sortzen ditu, 100.000 lanpostu baino gehiago sortuz, eta kofradien biziraupena bermatuz", azaldu du.

Liburutik bertatik aterata, Quique Dacostak hiru errezeta sinple egin ditu bere elikagai fetitxeetako batean oinarrituz, zalantzarik gabe, haren adierazlerik handienetako bat baita. Itsasoko uretan egositako ganba batekin abiatu da: “62o-tan egosi behar da, proteinaren koagulazioa lortzeko 2 minutu eta erdi baino gutxiagoan, eta azkar hoztu, 12 graduraino, zerbitzatu aurretik. Hauxe da dastatzeko modurik onena, duela 25 urte San Sebastian Gastronomikan jada erakutsi nuen bezala”. Bigarren sorkuntzak Udaberria du izena eta plater koloretsu bat da, hiru ganba buztan konfitatuz eta infusionatuz osatutakoa eta hotz zerbitzatutakoa, "buruko zukuarekin egindako eta flan bat balitz bezala mamitutako royal baten gainean, zukutik ateratako eta zehaztutako esentzia baten ondoan, begetalez lagunduta, hala nola hibiskoz, erremolatxa dadoz, kumquat-julianaz, pomelo-izpiz, yuzu hautsez eta tuberkulu-fekulekin egindako hostoz. Hirugarren errezeta ganba coulant bat izan da, ganba saldaz, irinez, esnez eta arrautzez egindako uztai kurruskari baten barruan. 

Bestalde, Joan Rocaren hitzetan, "produktu hau behar bezala mimatu behar da. Cellerren, ahal dugun guztia egiten dugu produktu batek eman dezakeen guztia jakiteko, eta era guztietako elaborazioak aurkitzen ditugu produktuaren onena ateratzeko", eta zera azaldu du: "Denia inguruan ganba egosten dute normalean, Gironan, aldiz, plantxa eta txingar gehiago erabiltzen ditugu, baina tenperatura zainduz, koagulazio optimoa lortzeko". Eta adibide gisa, liburuan jasotako beste hiru errezeta erakutsi ditu auditorioan, adibidez, Toda la gamba izenekoa, plantxan egindako ganba, zurituta, eta platerean planktonezko bizkotxo baten ondoan jarrita, buruarekin egindako velouté batekin, hanka deshidratatu eta frijituekin, kabiar zitrikoarekin eta zapore handiko garumarekin egindako belachan ore baten hautsarekin. Bigarren errezetak, hain zuzen, ganba-garumaren prestaketa ondo azaltzeko balio izan du: "kilo bakoitzeko % 8 gatz eta % 0,2 proteasa jarriko dugu, proteinaren hartzidura bizkortzeko". Prestakina baliatuta, ganba veloutéa egin du arrosa formako xafletan. Hirugarren proposamena Dry Gambini originala izan da, "ganbaren arima, lurrin aldakorra edo esentzia ateratzen duen" ganba-destilatu bat, ertzean ganba zuritu bat duen koktel kopa batean, eta ganbaz eta patata-fekulaz egindako snack kurruskari dibertigarri batek lagunduta.